Een specialist bij uitstek
De jachtluipaard, ook wel cheeta genoemd, is een specialist bij uitstek. In de evolutie heeft dit sierlijke roofdier zich helemaal toegelegd op het ontwikkelen van snelheid. Een jachtluipaard beschikt over een zeer buigzame wervelkolom, een groot longvolume en een rank en slank lichaam. Daarnaast kunnen volwassen cheeta’s hun nagels niet intrekken. Deze nagels dienen tijdens de sprint als een soort spikes, waardoor ze extra grip krijgen. Een jachtluipaard haalt een topsnelheid van circa 115 kilometer per uur, alleen houden ze die topsnelheid maar kort vol. Op volle snelheid proberen ze met een felle tik van hun voorpoot het prooidier als het ware ‘pootje te lappen’, waarna ze het dier laten stikken.
De keerzijde
De specialisatie heeft echter wel een duidelijke keerzijde. De cheeta heeft in ruil voor zijn snelheid behoorlijk moeten inboeten qua kracht, zeker ten opzichte van diverse andere roofdiersoorten op de savanne, zoals leeuwen, luipaarden, hyena’s en wilde honden. Een cheeta kan zijn prooi niet hoog in een boom slepen zoals luipaarden dat vaak doen, waardoor concurrenten er niet bij kunnen. Bovendien kan een cheeta slechts kleinere antilopensoorten als prooien verschalken gezien zijn geringe kracht. Dieren als zebra’s, buffels en gnoes zijn te groot als mogelijke prooien. Maar de grootste nadelen zijn dat zo’n sprint op topsnelheid heel veel energie kost én dat de cheeta zodra de prooi is overmeesterd zo snel mogelijk moet eten, omdat de kans reëel is dat andere roofdieren het voedsel eenvoudig komen afpakken.